Nadat er wat oude wijze mannen en jonge goden een jaarlijks terugkerend diner hadden georganiseerd, werd het wel eens tijd voor de nieuwe generatie. De naam is al fantastisch, het diner zelfs beter. Drie jaar geleden zaten wij (van Bokhoven, Ome G en ondergetekende) bij elkaar. Naast dat we veel onzin uitkraamden hadden we het ook over de generaties voor ons. Over de tijden dat alles veel beter bleek te zijn. In de periode dat de Walvisch nog op top niveau presteerde en dat uiteraard alles beter was. Die ‘oude ballen’ hadden het wel begrepen en daarom zagen zij een goede reden om elk jaar bij elkaar te komen. Iets dat aan geen enkele generatie mag ontbreken. Daarom hebben wij het initiatief genomen om dit unieke gezelschap bij elkaar te brengen. En een uniek gezelschap komt alleen tot zijn recht op een unieke locatie. De paalkoepel was “The place to be”. Anton, Gerrit en ik waren destijds nogal huiverig over de opkomst voor dit diner. Misschien hadden de vorige generaties wel gelijk. Was er toen inderdaad meer kameraadschap? Werd er meer gefeest en gedronken? We hebben tegen elkaar gezegd: “wat er ook gebeurt, wij zullen er zijn”. Dan maar met zijn drieën. Na het versturen van de eerste mail, bleek al snel dat we ongelijk hadden. De meeste leden en oud leden wisten het al en konden niet wachten om van het eerste “GOUDEN GARDE” diner een feit te maken. Voor mij was het dan ook een eer om dit mede te mogen organiseren. De lering die ik er uit heb gehaald is dat elke Walvisch generatie uniek is. En natuurlijk was mijn Walvisch periode de mooiste. Voor de sjaarsen: maak er wat moois van, want het moederdier heeft je veel te bieden zolang je maar van haar blijft houden!

Leon van Doornik Alias Don Corleone